Sastav Zlatni akordi 1963. godine osnovali su Davor i Žarko koji su do tada pevali kao duet Kosturi, gitarista Nikola Sarapa, bubnjar Željko Marinec i basista Zlatko Miksić Fuma. Ubrzo u grupu kao ritam gitarista dolazi Zlatkov brat Ivica Miksić.
Popularnost su sticali svirajući redovne igranke na Tuškancu. Sredinom 1965. godine iz grupe su otišli pevači, a zamenio ih je Zlatko Slobođinski. U toj postavi postižu prve uspehe. Osvajaju pehar redakcije lista "Politika ekspres" i učestvuju na prvom festivalu vokalnoinstrumentalnih sastava, održanom 4 i 5. novembra 1965. godine u Zagrebu. Sledećeg proleća Sarapa prelazi u Delfine, a sa Akordima kraće vreme svira Džerald Kazaferović. U jesen 1966. godine menja ga Vladimir Delač, a pristupa im i orguljaš Davor Štern. Mada im je kritika često osporavala vokalne kvalitete, novembra 1966. godine prema glasovima publike pobeđuju na Šampionatu VIS-ova u Zagrebu Nakon toga uspešno nastupaju i u Libanu.
Debi ploču snimaju decembra 1966. godine i postaju prva grupa kojoj je dozvoljeno da strani hit snimi u originalu Na ploči su se našle pored ostalih "My Generation" grupe The Who i obrada narodne "Marice divojko" u aranžmanu Pere Gotovca. Krajem leta 1967. godine napušta ih pevač Slobođinski, pa vokalnu ulogu preuzimaju svi zajedno. Prema anketi čitalaca lista "Plavi vjesnik" bivaju proglašeni za grupu godine.
Početkom 1968. godine napušta ih Davor Štern, a oni se integrišu sa grupom O Hara, tako što im pristupaju klavijaturista Frano Parać i pevačica-debitantkinja Josipa Lisac. U ovoj postavi učestvuju na festivalu Omladina 68 u Subotici sa kompozicijom "Sunce sja za nas" koja je objavljena na festivalskoj ploči. Iste godine takmiče se na festivalu Vaš šlager sezone sa pesmom "Halo taxi", koja se uz Paraćeve kompozicije "Voljeti to je radost", "Lopov" i "To je naša ljubav" nalazi na njihovom drugom singlu.
U jesen iste godine, posle uspešnog nastupa na festivalu u Opatiji, Josipa započinje samostalnu karijeru, ali je grupa često prati na koncertima i u studiju gde snima Paraćeve pesme. Grupu napušta i Vlada Delač koji sa starim saradnicima obnavlja sastav Grešnici. Njega menja cenjeni gitarista Želimir Kovačević Pes. U grupi ubrzo dolazi do rivaliteta između Paraća i Kovačevića. Prvi je tražio da se izvode samo njegove kompozicije, a drugi se zalagao za repertoar Džimija Hendriksa, grupa Cream i Vanila Fudge. Nezainteresovani za kompromis, obojica napuštaju sastav aprila 1969. godine tako da pesme "Sretna zemlja" i "572-391" koje su snimili za sledeći singl nikada nisu objavljene.
Braća Miksić i Željko Marinec nastavljaju u novoj postavi Tu su klavijaturista Brane Živković, pevač Zdenko Juran (ex Delfini) i gitarista Nikola Sarapa Grupa svira tezge na letnjem igralištu "Lokomotive", ali autorski ništa ne postiže. Po odlasku Živkovića i Jurana, novi pevač postaje Osječanin Zlatko Pejaković Žlica. Početkom 1970. godine objavljuju singl na kome su pesme "Čerge" Pejakovića i "Zašto plakati" Ivice Miksića. Posle letnje turneje na moru objavljuju još jedan singl koji potpisuje isti tandem, a tada ih napušta Zlatko Miksić. On sa bubnjarom Srećkom Antoniolijem (ex Delfini) i orguljašem Valterom Neugebauerom (ex Mladi) osniva grupu Pink Elephant Set sa kojima do sredine 1973. godine tezgari po nemačkim klubovima. Zatim prelazi u koparsku grupu Bumerang i posle desetomesečnog rada sa njima odlazi u vojsku Akordi ne žele da traže zamenu za njega pa basista postaje Ivica Miksić .On se ubrzo oženio slovenačkom pevačicom Alenkom Pintarič (sa kojom su Zlatni akordi često sarađivali) i iz porodičnih razloga je otišao iz sastava i prestao aktivno da se bavi muzikom.
Početkom 1971. godine napušta ih i Zlatko Pejaković i sa Veselim Oršolićem, Rajkom Svilarom i Davorom Brkićem osniva sastav Had. Pejaković 1972. godine prelazi u Korni grupu. Po povratku iz vojske, sredinom 1975. godine Zlatko Miksić obnavlja sastav koji uz njega čine Ivica Miksić, Srećko Antonioli i orguljaš Hrvoje Marjanović Harma. Bez većih ambicija svirali su igranke, sve dok se novembra 1975. godine Zlatko i Srećko nisu priključili novoosnovanoj grupi Parni valjak.
Popularnost su sticali svirajući redovne igranke na Tuškancu. Sredinom 1965. godine iz grupe su otišli pevači, a zamenio ih je Zlatko Slobođinski. U toj postavi postižu prve uspehe. Osvajaju pehar redakcije lista "Politika ekspres" i učestvuju na prvom festivalu vokalnoinstrumentalnih sastava, održanom 4 i 5. novembra 1965. godine u Zagrebu. Sledećeg proleća Sarapa prelazi u Delfine, a sa Akordima kraće vreme svira Džerald Kazaferović. U jesen 1966. godine menja ga Vladimir Delač, a pristupa im i orguljaš Davor Štern. Mada im je kritika često osporavala vokalne kvalitete, novembra 1966. godine prema glasovima publike pobeđuju na Šampionatu VIS-ova u Zagrebu Nakon toga uspešno nastupaju i u Libanu.
Debi ploču snimaju decembra 1966. godine i postaju prva grupa kojoj je dozvoljeno da strani hit snimi u originalu Na ploči su se našle pored ostalih "My Generation" grupe The Who i obrada narodne "Marice divojko" u aranžmanu Pere Gotovca. Krajem leta 1967. godine napušta ih pevač Slobođinski, pa vokalnu ulogu preuzimaju svi zajedno. Prema anketi čitalaca lista "Plavi vjesnik" bivaju proglašeni za grupu godine.
Početkom 1968. godine napušta ih Davor Štern, a oni se integrišu sa grupom O Hara, tako što im pristupaju klavijaturista Frano Parać i pevačica-debitantkinja Josipa Lisac. U ovoj postavi učestvuju na festivalu Omladina 68 u Subotici sa kompozicijom "Sunce sja za nas" koja je objavljena na festivalskoj ploči. Iste godine takmiče se na festivalu Vaš šlager sezone sa pesmom "Halo taxi", koja se uz Paraćeve kompozicije "Voljeti to je radost", "Lopov" i "To je naša ljubav" nalazi na njihovom drugom singlu.
U jesen iste godine, posle uspešnog nastupa na festivalu u Opatiji, Josipa započinje samostalnu karijeru, ali je grupa često prati na koncertima i u studiju gde snima Paraćeve pesme. Grupu napušta i Vlada Delač koji sa starim saradnicima obnavlja sastav Grešnici. Njega menja cenjeni gitarista Želimir Kovačević Pes. U grupi ubrzo dolazi do rivaliteta između Paraća i Kovačevića. Prvi je tražio da se izvode samo njegove kompozicije, a drugi se zalagao za repertoar Džimija Hendriksa, grupa Cream i Vanila Fudge. Nezainteresovani za kompromis, obojica napuštaju sastav aprila 1969. godine tako da pesme "Sretna zemlja" i "572-391" koje su snimili za sledeći singl nikada nisu objavljene.
Braća Miksić i Željko Marinec nastavljaju u novoj postavi Tu su klavijaturista Brane Živković, pevač Zdenko Juran (ex Delfini) i gitarista Nikola Sarapa Grupa svira tezge na letnjem igralištu "Lokomotive", ali autorski ništa ne postiže. Po odlasku Živkovića i Jurana, novi pevač postaje Osječanin Zlatko Pejaković Žlica. Početkom 1970. godine objavljuju singl na kome su pesme "Čerge" Pejakovića i "Zašto plakati" Ivice Miksića. Posle letnje turneje na moru objavljuju još jedan singl koji potpisuje isti tandem, a tada ih napušta Zlatko Miksić. On sa bubnjarom Srećkom Antoniolijem (ex Delfini) i orguljašem Valterom Neugebauerom (ex Mladi) osniva grupu Pink Elephant Set sa kojima do sredine 1973. godine tezgari po nemačkim klubovima. Zatim prelazi u koparsku grupu Bumerang i posle desetomesečnog rada sa njima odlazi u vojsku Akordi ne žele da traže zamenu za njega pa basista postaje Ivica Miksić .On se ubrzo oženio slovenačkom pevačicom Alenkom Pintarič (sa kojom su Zlatni akordi često sarađivali) i iz porodičnih razloga je otišao iz sastava i prestao aktivno da se bavi muzikom.
Početkom 1971. godine napušta ih i Zlatko Pejaković i sa Veselim Oršolićem, Rajkom Svilarom i Davorom Brkićem osniva sastav Had. Pejaković 1972. godine prelazi u Korni grupu. Po povratku iz vojske, sredinom 1975. godine Zlatko Miksić obnavlja sastav koji uz njega čine Ivica Miksić, Srećko Antonioli i orguljaš Hrvoje Marjanović Harma. Bez većih ambicija svirali su igranke, sve dok se novembra 1975. godine Zlatko i Srećko nisu priključili novoosnovanoj grupi Parni valjak.
(izvor - DžUBOKS)
Нема коментара:
Постави коментар