Grupa je nastala 1963. godine a udarnu postavu činili su Ivica Percl, ritam gitara. Ivica Čokalj, solo gitara, Mario Anžek, bas. Toni Studeni, vokal i Viktor Hromin, bubnjevi.
Prvu veću afirmaciju dobili su 1965. godine posle serije nastupa u Austriji. Tamo su svirali u Fijaker baru pa su u repertoar uvrstili obradu pesme "Bosno moja" i dalmatinske narodne pesme. Polovinom 1965. godine učestvovali su na beat festivalu u Beču i u konkurenciji sto pedeset dva sastava jedini su od stranaca ušli u finale dvanaest najboljih i dobili nagradu Zlatne činele. Po povratku su u Zagrebu pobedili na Festivalu VIS-ova 1966. godine, a dobili su i pehar publike na Prvom internacionalnom beat susretu Italija - Jugoslavija. U grupi su se od samog početka primećivale dve muzičke struje. Jedna orijentisana na rhythm i blues i druga, zainteresovana za pop muziku. Zato su paralelno nastupali na zabavnjačkim festivalima, ali i obaveznim igrankama. Prve velike uspehe imali su sa obradama malo poznate pesme nemačkog muzičara Drafi Dojčera "Mramor, kamen i željezo" (njihovu verziju kasnije je obradilo Bijelo dugme) i "Dolazak robota" koje je Jugoton 1965. godine objavio u okviru serije ploča "Uspjesi sezone".
Septembra 1966. godine
Grupu napušta Ivica Percl i posvećuje se karijeri protestnog i folk pevača. Budući da je ritam gitara u to vreme već bila prevaziđen instrument, kao pojačanje uzimaju orguljaša i trubača Ivu Balića (ex Bijele strijele) i potpuno se orijentišu na rhythm i blues. U toj postavi odlaze u Italiju septembra 1966. godine i najčešće nastupaju u rimskom Piper klubu. Kako su u Italiji već postojala dva sastava Roboti, oni menjaju ime u Five Up. Mada su iz zemlje odsustvovali više od pola godine, publika ih nije zaboravila i u godišnjem glasanju lista "Džuboks" osvajaju prvo mesto za 1966. godinu.
Po povratku u Jugoslaviju, snimaju prvu ploču na kojoj su obrade svetskih hitova. Avgusta 1967. godine iz grupe odlazi Ivo Balić, a zamenjuje ga gitarista, pevač i orguljaš Vedran Petar Božić (ex Grešnici). Posle turneje po Jugoslaviji u grupu dolazi saksofonista Aljoša Gojanović (ex Mi), a umesto basiste Marija Anžeka novi član postaje Rejmond Ruić (ex Delfini).
Januara 1968. godine napušta ih Gojanović pa na sledeću seriju nastupa u Italiji odlaze sa saksofonistom Josipom Komeričkim. Veći uspeh postižu 5. maja 1968. godine na Međunarodnom pop festivalu u Rimu. Pored njih su učestvovali Pink Floyd, Ten Years After, Traffic i drugi.
Po povratku iz Italije napušta ih Čokalj, a sa njima ponovo radi Ivo Balić. Neposredno posle toga sele se u Nemačku i sviraju naporne tezge po klubovima u Dizeldorfu i Kelnu. Razočarani, u Zagreb se početkom 1969. godine vraćaju pevač Toni Studeni (zbog ošetećenja glasnih žica), orguljaš Ivo Balić i saksofonista Jože Komerički. Studeni se povlači sa scene, a jedno vreme radi kao disk džokej i saradnik u emisiji "Crvena jabuka" Radio Zagreba. Komerički i Balić prelaze u sastav Strijelci, a Balić paralelno gradi karijeru modnog fotografa. Ostatak grupe nastavlja kao trio u postavi: gitarista Vedran Božić, basista Rejmond Ruić i bubnjar Viktor Hromin, a nastupaju pod imenom The Wheels Of Fire (po nazivu tada aktuelne ploče grupe Cream). Maja 1969. godine posle nekoliko nastupa u Zagrebu i na moru, prestaju sa radom. Od svirke u Nemačkoj ostala je jedino priča kako je jedne večeri u klubu u kome su svirali bio Džimi Hendriks (Jimmy Hendrix) pa su se sa njim upoznali i slikali. Jednom prilikom nastupali su i sa Liti Ričardom (Little Richard).
Vedran je kraće vreme boravio u Italiji. Po povratku 1970. godine sa Rejmondom Ruićem, Branetom Živkovićem i Ratkom Divjakom osnovao je grupu Nautilus. Dolaskom Alberta Krasnićija, koji je zamenio Ruića, prerastaju u Super grupu. Početkom 1971. godine Vedran se obreo u poslednjoj postavi grupe Mi, a zatim prelazi u grupu Time. Posle rada sa grupom Nautilus, Ruić je postao urednik i producent u izdavačkoj kući Suzy, a komponovao je za pevača Darka Domijana. Viktor Hromin se povukao iz muzike. Prvo je otvorio disko klub, a zatim prodajnu galeriju jugoslovenskih slikara naivaca u Milanu. Početkom sedamdesetih godina Ivica Čokalj je sa novim muzičarima obnovio Robote. Bez većeg uspeha objavili su singl sa pesmama "Djevojko mala" i "Svud oko nas" posle koga su prestali sa radom.
"Treat her right (ha ha ha. )" / "Hold On, l'm Corning" / "I ain't gonna eat out my heart any more (oh, jeee)"/"Taste Of Honey" (Jugoton 1967.)
"Djevojko mala"/ Svud oko nas" (Jugoton 1972.)
Septembra 1966. godine
Grupu napušta Ivica Percl i posvećuje se karijeri protestnog i folk pevača. Budući da je ritam gitara u to vreme već bila prevaziđen instrument, kao pojačanje uzimaju orguljaša i trubača Ivu Balića (ex Bijele strijele) i potpuno se orijentišu na rhythm i blues. U toj postavi odlaze u Italiju septembra 1966. godine i najčešće nastupaju u rimskom Piper klubu. Kako su u Italiji već postojala dva sastava Roboti, oni menjaju ime u Five Up. Mada su iz zemlje odsustvovali više od pola godine, publika ih nije zaboravila i u godišnjem glasanju lista "Džuboks" osvajaju prvo mesto za 1966. godinu.
Po povratku u Jugoslaviju, snimaju prvu ploču na kojoj su obrade svetskih hitova. Avgusta 1967. godine iz grupe odlazi Ivo Balić, a zamenjuje ga gitarista, pevač i orguljaš Vedran Petar Božić (ex Grešnici). Posle turneje po Jugoslaviji u grupu dolazi saksofonista Aljoša Gojanović (ex Mi), a umesto basiste Marija Anžeka novi član postaje Rejmond Ruić (ex Delfini).
Januara 1968. godine napušta ih Gojanović pa na sledeću seriju nastupa u Italiji odlaze sa saksofonistom Josipom Komeričkim. Veći uspeh postižu 5. maja 1968. godine na Međunarodnom pop festivalu u Rimu. Pored njih su učestvovali Pink Floyd, Ten Years After, Traffic i drugi.
Po povratku iz Italije napušta ih Čokalj, a sa njima ponovo radi Ivo Balić. Neposredno posle toga sele se u Nemačku i sviraju naporne tezge po klubovima u Dizeldorfu i Kelnu. Razočarani, u Zagreb se početkom 1969. godine vraćaju pevač Toni Studeni (zbog ošetećenja glasnih žica), orguljaš Ivo Balić i saksofonista Jože Komerički. Studeni se povlači sa scene, a jedno vreme radi kao disk džokej i saradnik u emisiji "Crvena jabuka" Radio Zagreba. Komerički i Balić prelaze u sastav Strijelci, a Balić paralelno gradi karijeru modnog fotografa. Ostatak grupe nastavlja kao trio u postavi: gitarista Vedran Božić, basista Rejmond Ruić i bubnjar Viktor Hromin, a nastupaju pod imenom The Wheels Of Fire (po nazivu tada aktuelne ploče grupe Cream). Maja 1969. godine posle nekoliko nastupa u Zagrebu i na moru, prestaju sa radom. Od svirke u Nemačkoj ostala je jedino priča kako je jedne večeri u klubu u kome su svirali bio Džimi Hendriks (Jimmy Hendrix) pa su se sa njim upoznali i slikali. Jednom prilikom nastupali su i sa Liti Ričardom (Little Richard).
Vedran je kraće vreme boravio u Italiji. Po povratku 1970. godine sa Rejmondom Ruićem, Branetom Živkovićem i Ratkom Divjakom osnovao je grupu Nautilus. Dolaskom Alberta Krasnićija, koji je zamenio Ruića, prerastaju u Super grupu. Početkom 1971. godine Vedran se obreo u poslednjoj postavi grupe Mi, a zatim prelazi u grupu Time. Posle rada sa grupom Nautilus, Ruić je postao urednik i producent u izdavačkoj kući Suzy, a komponovao je za pevača Darka Domijana. Viktor Hromin se povukao iz muzike. Prvo je otvorio disko klub, a zatim prodajnu galeriju jugoslovenskih slikara naivaca u Milanu. Početkom sedamdesetih godina Ivica Čokalj je sa novim muzičarima obnovio Robote. Bez većeg uspeha objavili su singl sa pesmama "Djevojko mala" i "Svud oko nas" posle koga su prestali sa radom.
(Izvor - Džuboks)
Diskografija
Singlovi"Treat her right (ha ha ha. )" / "Hold On, l'm Corning" / "I ain't gonna eat out my heart any more (oh, jeee)"/"Taste Of Honey" (Jugoton 1967.)
"Djevojko mala"/ Svud oko nas" (Jugoton 1972.)
Нема коментара:
Постави коментар